Kaçış yollarımız

Hayat bize her zaman iyi şeylerle gelmiyor.
Bazen dekötü olaylar hatta sarsıcı olaylar yaşayabiliyoruz.peki her durumda bu kötü olayları kabullenip kaldirabiliyor muyuz??
Tabiki hayır...
Çoğu insan bunu başaramaz veya bir ölçüde başaramaz.
Kötü bir olay yaşadığımız zaman eğer bunun bize fazla geleceğini düşünürsek bu olayın etkilerini üzerimizden atmak için,üzülmemek için savunma mekanizmaları oluşturuyoruz.
Bu savunmaları tam anlamıyla sıralı olmasa da basamaklar şeklinde yapariz.
Birçok şey savunma mekanizmasına dahildir aslında.
Eski sevgilinizi unutmak için onu hatırlayan şeyleri yok etmek de buna dahildir ,içinizde ikinci bir kişilik oluşturmak da...
Sizi üzen bir olayı hatirlamamak için onu hatırlatan şeyleri göz önünde bulundurmamak veya yok etmek ilk basamak belki de.sevdiğiniz biri ölmüş olabilir sevgilinizden ayrılmış olabilirsiniz.

Yapılan şey genellikle bunu hatirlatmamasi için resimleri silmek yok etmek veya eğer degerliyse göz önünde olmayan güvenli bir yere kaldırmak olur.
Görmek istemeyiz çünkü gördüğümüzde hatırlayacak olduğumuz şeylerin bizi çok uzecegini biliriz ve bunu göze alamayız...
İkinci basamak ise yok saymak benim fikrimce.
Benim de zaman zaman yaptığım birşey.Yaşanılan kötü bir olay vardır ve aklımıza geldiğinde bunun bize hissettirdiklerine dayanamayacagimizi düşünürüz.
Bir aldatma buna iyi bir örnek olabilir.Bunun başımıza hiç gelmediğini varsayariz.Unutmak ve mutlu olmak ,insanlara guvenebilmek isteriz yine çünkü.
İçimizden" böyle birşey hiç olmadı ki." demisizdir belki.
Son olarak anlatmak istediğim basamak ise yeni bir kimlik oluşturmak.Tabiki şizofreni derecesinde demek değil söylemek istediğim.
Kişi kaldıramayacağı olaylar yaşamıştır .
Yaşamaya da devam ediyordur belki de.içinde daha fazla bunu kaldiramayacagini düşündüğünde farklı bir insan oluşturur içinde.Kötü olan herşeyi onun yaptığını kendinin yapmadığı düşünür."Ben yapmadım ki x yaptı " diyebilir.
Kulağa garip gelse de bununla karşılaştım.
Uzulmekten acı çekmekten korkmak buna sebebiyet vermekte.bunu tamamen bitiremeyiz.insan olmanın özünde hayatta kalmak için ruhen ve fiziken sağlıklı olmak için çözüm yolları aramak vardır.Ama bunu en aza indirgedigimizde kendimizle yuzlestigimizde aslında çekmemiz gereken acıları çekeriz ve ertelememis oluruz.
Ertelenen her acı katlanarak geri döner...